ارزیابی پایداری تولید برنج در ایران با استفاده از شاخص ترکیبی (یک روش شناسی کاربردی)

در این مطالعه، هدف ارائة یک روش شناسی کاربردی برای ارزیابی پایداری تولید برنج در ایران با شاخص ترکیبی بود. این روش شناسی از پنج مرحله تشکیل شده است که به صورت سلسله­مراتبی به محاسبة شاخص ترکیبی پایداری کشاورزی منجر می شود. شاخص ها در این نوع روش شناسی اساس ارزیابی به شمار رفته­اند که نحوة جمع آوری، انتخاب مناسب ترین شاخص ها، نرمال­سازی، وزن دهی و نحوة محاسبة شاخص ترکیبی توضیح داده شده است. تعداد 11 شاخص در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی با نظر کارشناسان و با توجه به محدودیت داده ها انتخاب شدند و داده های ثانویة مورد نیاز برای تحلیل از سایت وزارت جهاد کشاورزی ایران گردآوری شد. استان های مهم تولیدکنندة برنج در ایران از نظر پایداری ارزیابی شدند که طبق نتایج استان گلستان به علت تأمین اشتغال بیشتر در واحد سطح، از بعد اجتماعی پایدارتر بود. در بعد اقتصادی، استان فارس و در بعد زیست محیطی نیز استان گیلان به عنوان پایدارترین استان ها انتخاب شدند و در نهایت نیز استان فارس و استان خوزستان با محاسبة شاخص پایداری کل به عنوان پایدارترین و ناپایدارترین استان های تولیدکنندة برنج در ایران انتخاب شدند؛ همچنین نتایج نشان داد این روش شناسی در عین سادگی و عملی بودن می تواند ابزاری مفید در محاسبة پایداری محصولات کشاورزی از جمله برنج باشد.